TARİHSEL BOYUTUYLA KUR’AN-I KERİM ÖĞRETİMİ VE REİSÜ’L-KURRALIK “Sizin en hayırlınız, Kur’ân öğrenen ve de öğreteninizdir.” Yüce kitabımız Kur’an-ı Kerim’in bizlere bildirdiğine göre, Kur’an-ı Kerîm’in okunuş biçimine “Kırâat” ve “Tilâvet” adı verilir. Bunun da nasıl yapılacağı yine Kura’n-ı Kerîm’de beyan edilmiştir. Kur’an-ı Kerîm’de -kelime olarak- “Kur’an” adı, 70 kadar yerde geçmektedir. Kur’ân-ı Kerîm, Hz. Peygamber’e “Kırâat” olarak indirilmiştir. Diğer peygamberlere indirilmiş olan ilâhî mesajlardan en çarpıcı ayrıcalığı da bu özelliğidir. Bu nedenle Kur’ân-ı Kerîm’in, yazımı kadar, kırâati de önemlidir. Hatta vahyin inzâlinde “Kırâat”, kitabetten öncedir. Bilindiği üzere Hz. Peygamber (s.a.v.), vahiy yoluyla aldığı ilâhî mesajları -önce- ashabına belletmiştir. Ardından da vahiy kâtiplerine yazdırtmıştır. Kur’ân-ı Kerîm’in, hiç bir tahrife uğramadan günümüze kadar aynen intikalini bu peygamberî sistem ve uygulama sağlamıştır. Kur’ân-ı Kerîm’in tamamını hâfızasına alan kişiye, “Hâfız” adı verilirken Kur’ân-ı Kerîm’i, değişik Arap Dili Lehçelerine, şive ve ağızlarına göre okuyan kişiye de “Kâri” veya bu kelimenin çoğulu olarak kullanılan “Kurrâ” adı verilmiştir.